Neye Yarar?

Mine YİŞİL

İnsan sıkışmıştır aslında dün ile yarın arasında, unutulur şimdiler hep, ertelenen şimdiler dönülmez dünler olur takvimde. Kopar, kopar hadi ömründen bi sayfa daha neye yarar ki bitiş varken, neye yarar aynadaki görüntün her gün biraz daha çiziliyorsa, neye yarar söylesene toprak olacaksa bu eller, uzanmalı mı sonsuzluğa yoksa boğulmalı mı atamadan kulaç? Sahi, söylesene gözlerim neye ağlıyor bu gece vakti kimsesizliğin kol gezdiği yollarda, kimi arıyor amansızca, pişman mı yoksa geçmişte üstünü binlerce kez karaladığı resimlerden, yoksa unuttuğu benliğinden sonra buldum diye dans ettiği şarkılarda hüzün yok muydu? Öylesine gizlemiş mi gizlerini yani, anlaşılıyor mu derince bakınca gözlerime? Kaçışın bundan be insan bulunmaz bir  yıkım mı, yıkılmış bir buluntu mu? Var mı binlerce insanın karşısına çıkarak haykıracak cesaretin dem vurmasına rağmen esaretin, bileklerin zincire bağlıyken "Evet,  özgürüm de mutsuzum mu"  kelimeleri dökülecek ağzından. Tut be insan, tut o zaman o ağzını, güzelliğe açılmayan ağız konuşsa neye yarar. Elindeki zincirleri gösteren pozlar neye yarar kuşlar özgürce kanat çırparken bu derin maviliğe?  Sahi, sen hiç kayboldun mu derin maviliklerde, hiç kendini dalmış buldun mu o maviliğe aşina sanan gözlerinin aslında sanki denizdeki sonsuzluk işaretine odaklandığını ve hiç vazgeçtin mi her kendine geldiğinde kendinden? Cevabın çoksa eğer bi çayım var ikram edecek, yok diye yalan söyleyeceksen durma be karşımda! Durma! Yıkıl da bozma...